Als je niet geleefd hebt, heb je niets gemist

10 april verloor ik mijn roots, mijn moeder overleed. Mijn vader al 20 jaar geleden. De rest van mijn familie is er ook niet meer en dat wat er is in alle opzichten ver weg. Verder heb ik geen kinderen en geen relatie.

Afgelopen zondag, ongeveer 3 maanden later, werd ik geconfronteerd met dat wat nooit meer zo zou worden als het was. Ik zat achter in de tuin, op het plekje van mijn moeder, in haar Paviljoen, bewust kijkend naar de mooie tuin en denkend aan de laatste jaren dat ik er voor haar ben geweest en gehuild van verdriet maar ook van dankbaarheid.

De liefde, de verbinding, onze gelijkgestemdheid, ons vertrouwen, ons begrijpen, ons kleine strijd en ons vergeven, onze eenheid, geen woorden nodig luisteren naar elkaar…..het komt nooit meer. Zielsverwantschap gaat verder dan het hart. Voor mij is het nu het gevoel dat je bungelt aan een draadje en je niet weet waar je aan moet haken. En als je aanhaakt zal het soms herkenning zijn maar soms ook helemaal niet.

Het is eigenlijk een gemis van jezelf en dat mijn koers nu is mijn pad te versterken door bij mezelf te blijven en in mijn eigen energie.

Toen kreeg ik je mailtje van Mabel & Crystel TNWB met een link naar filmpje van Ritch Litvin die een stagecoaching tijdens het Mindvalleycongres in Estland.

Ik volg overigens Mindvalley al even en doe kennis op bij bijvoorbeeld Jay Shatty en Jeffrey Allen.

Ritch, zijn hele verhaal raakte me enorm omdat ik het zo vreselijk herken en vooral de woorden….mensen zien altijd wat je doet maar niet hoe jij je voelt.

Dit heb ik nog nooit op papier gezet maar ga het nu zeggen; ik ben niet anders ik beleef anders al mijn hele leven vanaf kind zijn heb ik de ‘afwijking’ of wel de diepgewortelde behoefte het leven te beleven en met mijn empathie voor de mens en het leven iedereen naar de zin te maken, op een beter level te tillen, ze te laten zijn hoe ze zijn, te luisteren, er te zijn, te begrijpen, te inspireren, het leven mooi te maken omdat ik vind dat het leven geen strijd hoeft te zijn. Je bent er om mens te zijn. De strijd komt toch wel.

Helaas heb ik met deze diepgewortelde behoefte zelf heel veel verdriet ervaren. Jaar in jaar uit. Alleen maar doen vanuit iets te bereiken of te worden maar genieten van het pad wat je loopt was totaal ondergeschikt laat staan je gevoelens die je daar bij hebt. En ik weigerde me op zielsniveau er aan te conformeren maar in het doen liep dat even anders omdat je meegaat met de karavaan(soms moet je wel omdat er maar 1 is van mijn soort en 99 van de rest)

Al mijn banen, relatie en vriendschappen heb ik met diepgewortelde passie proberen uit te oefenen. Geprobeerd er te zijn, te helpen aan succes van anderen, projecten van anderen, relaties van anderen, ziekten van anderen en zoals Ritch zo mooi zegt de kern is helpen van anderen waar waarschijnlijk je eigen pijn zit.

Alles is kapot gegaan omdat ik niet voldeed aan de oppervlakkige, innerlijke drang om te presteren en te excelleren. Men had niets op mij aan te merken maar konden dat wat ik had en verder gaat dan een hart, je ziel niet ondermijnen. Het hield altijd op wanneer het daarop aan kwam en dan niet op een redelijke en onderbouwde manier. De enige manier is dan iemand op zijn ziel trappen!

Gelukkig was mijn kompas bij jezelf blijven er als de paplepel ingegoten. Ik denk niet zozeer erin gegoten maar genetisch/energetisch bepaald.

Gisteren keek en luisterde ik naar een vlog van Eelco de Boer over het ‘Zuivere ziel principe’

Ik kan zeggen dat ik een zuivere ziel heb. En ik inderdaad net zoals hij zegt af en toe meegesleurd wordt of geraakt wordt en dan ook uitschiet. Maar ik het vreselijk vind te moeten wedijveren met dingen en zaken die helemaal niet het predicaat wedijveren zouden moeten hebben. Maar scheppen.

Tijdje geleden zei iemand tegen me toen ik bedankte voor het aardige bericht ’ja ik ben zo omdat ik Christen ben’ Als je een zuivere ziel hebt maakt het niet uit wat je bent of van waaruit je handelt….christen, katholiek, joods, moslim, boeddhist etc. Je zegt of doet vanuit je zuiver ziel( in mijn optiek)

Ik hoef niet te wedijveren, ik wil scheppen. Als ik ‘god’ en de mogelijkheid om de wereld aan te sturen had waren dit mijn belangrijkste agendapunten; Leven, humaniteit, verdraagzaamheid, schoonheid, empathie en voor iedereen een goed basis leven scheppen. En ze te inspireren hoe dat te houden.

Ik doe omdat het ontstaat vanuit mijn gevoel. Ik doe niet omdat ik iets wil worden of bereiken. Ik denk dat als je op de juiste frequentie zit ga je’ worden en bereiken’

Mijn boek ‘dingen die je niet op school leert’ is geschreven vanuit mijn hart met als doel te schrijven hoe een eenvoudig mens als ik een leven heb geleefd en dat het levende leerschool was. Iedereen kan een boek schrijven. Iedereen leeft en is net zo belangrijk of onbelangrijk als ieder ander. Maar de meeste van ons vergeten dat hij het leven is en niet dat hij een leven leeft.

Ik heb het gedaan maar niemand heeft gezien hoe ik me voelde tijdens het schrijven. Omdat dat er niet in staat. ‘Bij de duivel op de thee’ 

Alles zou ik willen inruilen(mijn grote huis, mijn grote tuin, het zwembad, alle mooie en fijne dingen die ik heb en waar een ander ziels gelukkig mee zou zijn omdat hij het heeft) om een paar minuten, misschien een kwartiertje, een uurtje of een week met mijn vader en moeder, mijn familie te zitten en weer dat gevoel te ervaren dat de waarde die wij met elkaar hadden vanuit gewoonweg er te zijn, zonder oordeel, zonder wedijver, zonder doen maar voelen en helpen vanuit onze intentie van elkaar te houden omdat we zielsverwanten zijn. Zuiver vanuit onze ziel met ons hart. Respect, serieusheid voor leven en schoonheid van het leven.

Dat vind ik waarschijnlijk nooit meer…………….maar zou het vanuit mijn diepgewortelde gevoel aan iedereen willen meegeven en promoten. Want wat er tegenwoordig gebeurd in dit universum……zoals mijn moeder zei voordat ze overleed; “Als je niet geleefd hebt heb je niets gemist”

Liefs Christa